NIEPEŁNOSPRAWNE DZIECI !

Czy ktokolwiek z tych optujących za tym, żeby rodzić absolutnie każde dziecko, nawet to, które, jak można stwierdzić podczas badań prenatalnych, jest uszkodzone wie co to znaczy niepełnosprawne dziecko ? Teraz wiem dlaczego jest tendencja do zakazu badań prenatalnych. Wcale nie dlatego, że to szkodzi matce czy dziecku, ale dlatego, że wcześniej daje się odkryć, że nie jest z nim w porządku ! Dokładnie o tym pisałam już kiedyś. Tatusiowie przeważnie odchodzą bo są tak wrażliwi biedacy, że "nie mogą na to patrzeć" a matki-siłaczki zostają same. Znajomi też z czasem się wykruszają jak to ze znajomymi bywa... Nie mogą iść do pracy i zapracować na własną emeryturę bo muszą 24 godziny na dobę być przy dziecku. Nie zawsze mają pomoc i wsparcie rodziny a na płatną pomoc przeważnie ich nie stać. Siedzą więc biedne przy dzieciach odcięte od normalnego życia, od ludzi! Kochają swoje dzieci jak każda normalna matka ale czy nie należy im się większa pomoc ? 500+ na każde następne dziecko a co z dziećmi niepełnosprawnymi na które nakłady powinny być większe niż zasiłek opiekuńczy i ewentualne alimenty jeśli tata chce płacić... Przepraszam, chyba jeżeli kobieta dostaje na niepełnosprawne dziecko alimenty to nie dostaje zasiłku ale nie chcę się wypowiadać bo nie wiem! Tymczasem na dziecko niepełnosprawne, wszystkie konieczne przyrządy do rehabilitacji i samą rehabilitację a czasem naukę w domu potrzeba znacznie więcej pieniędzy niż na każde inne dziecko.
Czy kościół i ci krzykacze, że trzeba nawet uszkodzone genetycznie dzieci bezwarunkowo rodzić pomogą finansowo matce mającej takie dziecko ? NIE ! Kościół, skoro jest za tym żeby nie usuwać powinien takie dzieci natychmiast po porodzie brać na swoje wychowanie i za kościelne pieniądze oczywiście ! Ale nic z tych rzeczy. Masz babo rodzić jak królica, ale radź sobie sama! Nie każdy, komu trafia się niepełnosprawne dziecko ma taką kasę jak pan Jaki...

DO CZEGO SŁUŻY MUZEUM. POCZĄTEK DIALOGU I NORMALNOŚCI ?

Jak podaje "Gazeta Wyborcza" "Rozpoczęcie „normalnego dialogu” zapowiedział w TVP minister kultury Piotr Gliński. Jego tematem ma być aktywność Dariusza Stoli, dyrektora Muzeum Historii Żydów Polskich „Polin”. Gliński zarzuca dyrektorowi, że niepotrzebnie angażuje się w politykę, organizując „akcje, konferencje, spotkania i wystawy”, i dodaje, że muzeum „to nie miejsce na takie rzeczy”.
Teza, że muzeum nie jest dobrym miejscem na wystawy, może się wydać nowatorska. Czym wobec tego miałoby się zajmować Polin? Zdaniem ministra najważniejsze jest „tworzenie pozytywnych emocji”. Faktycznie, bieżąca wystawa - opowiadająca o Marcu ’68 - zamiast pozytywnych emocji budzi raczej wzruszenie, smutek i niepokój. I właśnie dlatego warto ją zobaczyć."

Jestem od pewnego czasu wolontariuszem w muzeum POLIN i jestem z tego na prawdę dumna! Wspaniali ludzie, żadnego chamstwa i prostactwa, wszyscy inteligenci mili i sympatyczni. Ze względów rodzinnych jestem tam o wiele rzadziej niż bym chciała, ale (mam u siebie swoja 96 letnią Mamę) ale nie zrezygnowałam z tego wolontariatu i nigdy nie zrezygnuję ! W POLIN wszystkie wystawy, koncerty, wykłady są wspaniałe, a to, co mnie uderzyło to twarze osób tam bywających : same inteligenckie !

A co do zarzutu, że muzeum to nie miejsce "na takie rzeczy" to pytam pana ministra kultury "a na jakie rzeczy"? Na wieszanie na głównej ścianie Muzeum Narodowego w Warszawie obrazu z kornie pochylonym w kipie na głowie przed siedzącym za stołem gen. Jaruzelskim z jego współpracownikami, Tadeuszem Mazowieckim ? Czy na oblewane suto winem wernisaże jakie się tam odbywają. Następnego dnia w różnych miejscach znajdują się przeoczone przy sprzątaniu puste kieliszki po winie ?

Więc kto ma rację Dyrektor Dariusz Stola czy dyrekcja Muzeum Narodowego ? Sami sobie Kochani odpowiedzcie na to pytanie !

CYWILNA ODWAGA I WSPOMNIENIA SPRZED 50 LAT.

 
Słucham tych wspomnień , czytam je i jest mi bardzo, bardzo smuto. Jest mi smutno dlatego, że ludzie mają w sobie tak mało cywilnej odwagi. Można się nią wykazywać zawsze. 
Podczas okupacji, jeszcze przed zamknięciem Getta, kiedy zmarł kolega i przyjaciel mojego dziadka, pianista i akompaniator, pan prof. Ludwik Urnstein na cmentarz żydowski odprowadzało go tylko kilka osób. Był znany w środowisku muzycznym i Polskiego Radia. Dziadek z babcią i córkami (moją mama i ciocią) i jeszcze dwie czy trzy osoby szli za trumną a inni po drugiej stronie ulicy.
Kiedy po marcu 1968 roku znów zaczęła się nagonka na Żydów, jak słyszę z czytanych fragmentów wspomnień ludzie odwracali się od nich kiedy dowiedzieli się, że są Żydami i muszą opuścić Polskę. Nie dość że często oni sami dowiadywali się o tym z dnia na dzień to jeszcze robiła się wokół nich pustka. Słyszałam o przypadkach, że zmuszano ludzi do rozwodów !
W biurze mojej mamy główną księgową była pani X, Żydówka, jej mąż był gdzieś na wysokim stanowisku. Pani byłą bardzo surowa jeśli chodzi o sprawy zawodowe, ale miłą. Przynajmniej ja lubiłam ją a ona lubiła mnie i kiedy wpadałam w przerwach między wykładami do mamy do biura zawsze witałam się z wieloma osobami, między innymi z nią.
Kiedy okazało się, że muszą z mężem wyjechać kupiłam jakieś kwiatki wpadłam do biura mamy, Pani X pakowała biurowe drobiazgi i poszłyśmy się z nią pożegnać. TYLKO MY ! Reszta udawała że jest przezroczysta... To było okropne !
Ja Wam kochani nie tylko współczuję, że musieliście z Polski wyjechać, chociaż może na dobre to wielu z Was wyszło, ale współczuję, że nagle zostaliście sami jak na bezludnej wyspie !

NIE MA SIĘ CZEMU DZIWIĆ

Całymi latami słucham docinków i kpin na temat Żydów. Oczywiście poza moją rodziną bo moja rodzina jest normalna. Mieliśmy i mamy przyjaciół Żydów, wiemy o tym, chociaż nigdy się o tym nie mówiło i nigdy nie uczono mnie, ani ja nie uczyłam klasyfikowania swoich synów, kto jest jakiego pochodzenia.
Może dlatego w marcu wyleciałam z uczelni bo zaciekle broniłam jednego z moich profesorów, cudownego, inteligentnego i dowcipnego człowieka, na którego nalatywano. Podobno wszyscy wiedzieli, że to Żyd. Ja oczywiście nie bo mnie to nie interesowało. Mam przyjaciół Żydów. Są wspaniali a co najważniejsze prawdziwi! Żydom czy też Polakom pochodzenia żydowskiego zawdzięczamy najpiękniejszą poezję, piękną muzykę, wspaniałe dzieła literackie, cudowne malarstwo.
Mieliśmy wielkich naukowców pochodzenia żydowskiego, historyków i filozofów, poetów, malarzy, rzeźbiarzy, tłumaczy. Trudno wyliczać. Poza tym bardzo wielu Żydów było nadzwyczajnymi, bardzo zdolnymi rzemieślnikami. Przede wszystkim byli bardzo inteligentni. Cóż... Każdy, najbiedniejszy Żyd wyznania mojżeszowego musiał umieć czytać bo miał obowiązek czytania Tory.
Nie tylko Polacy, ale również Żydzi byli świetnymi lekarzami, często światowej sławy i uratowali mnóstwo Polaków przed wojną jak i po wojnie.
Mój ukochany dziadek, wiolonczelista, grał w orkiestrze Polskiego Radia i Filharmonii Warszawskiej przed II Wojną. Jak wiadomo, Żydzi są melomanami. Przed wojną lekarze Żydzi przychodzili na koncerty do Filharmonii Warszawskiej będąc posiadaczami specjalnych karnetów. W zamian leczyli, za darmo, muzyków i ich rodziny . Byli to często znani, światowej sławy, profesorowie nauk medycznych.
Nikt tyle bólu nie doświadczył w czasie wojny jak Żydzi. Przyjmowali to z ogromną pokorą. Jak to tym czytam, to się aż dziwię. A te niedouczone gnioty rozpętują kolejną falę antysemityzmu. Myślę, że większość polskich inteligenckich rodzin ma mieszaną krew, w tym także krople krwi żydowskiej.... Na szczęście, bo różne geny składają się na cechy i umysłowość każdego człowieka. Im większa mieszanka tym lepsza. Ludzie "czyści rasowo" są, niestety, mniej inteligentni !
NIE POTRAFIĘ TEGO CIĄGLE BUDZONEGO ANTYSEMITYZMU ŚCIERPIEĆ !!!!
      W Auschwitz byłam  tylko lub aż dwa razy. Raz byłam tłumaczką delegacji Jugosłowiańskiej a potem, jakieś siedem lat temu z wnuczką i synem szkolnej przyjaciółki mojej mamy, Żydówki. Chodziły przed wojną do francusko-polskiej szkoły. Wnuczka Cioci Oleńki (bo tak ja całe życie nazywałam) robiła film dyplomowy w szkole filmowej w Kanadzie, bo tam mieszkają "Holokaust śladami mojej babci". Obie wizyty były wstrząsające,choć ta pierwsza, wiele lat temu, kiedy te wszystkie rzeczy nie leżały jeszcze za szybami tylko na stosie, była bardziej wstrząsająca.
      Dzieci żydowskie przyjeżdżają tu na wycieczkę szkolną, która zdaje się jest obowiązkowa. Nasze szkoły zaraz po wojnie też tam jeździły na obowiązkowe wycieczki. Polska młodzież szkolna powinna absolutnie przymusowo chociaż raz tam pojechać. Pobyt w Auschwitz bardzo dobrze wpływa na wyobraźnię. Do tego nasi naziści , w tym ONR i Młodzież Wszechpolska) powinni mieć też przymusowo robione badania DNA, tak jak każdy antysemita. Śmiała bym się głośno gdyby okazało się, że większość antysemitów ma pochodzenie żydowskie !
      Wydaje mi się, że ciągle górą są zwykłe szumowiny, chociaż niektóre nawet utytułowane.  Z tą szumowiną to tak jak z rosołem. Żeby ugotować dobry rosół trzeba go długo szumować. Nie muszę się wstydzić (na szczęście) ani za siebie, ani za swoją rodzinę. Zawsze żyliśmy w symbiozie z ludźmi, niezależnie od wyznania, czy koloru skóry, ale zależnie od tego czy byli?są przyzwoici czy nie. W rodzinie... jak to każdej polskiej inteligenckiej rodzinie krew byłą różna i dobrze bo z każdą kroplą innej krwi mieszały się nam geny, co tylko na dobre wychodziło. Ci "czyści genetycznie" to często osoby niepełnosprawne mentalnie... 
      Mnie nie uczono klasyfikować ludzi poza tym czy są przyzwoici i mądrzy czy nie, ja nie nauczyłam tego swoich synów. I dobrze ! Mamy przyjaciół Żydów, Jugosłowian, Rosjan , Niemców poza Polakami oczywiście. Szumowiny jak przypadkowo wypłyną .... odsączmy i spuszczamy do Wisły ! Nigdy nikomu z nas nawet do głowy nie przyszło, żeby kogoś usuwać poza nawias ze względy na wyznanie czy pochodzenie ! 
    Jak się ktoś uprze to z każdego można zrobić bohatera albo przekłamać jego życiorys i "dorobić mu mordę"! 
     Nie ma się czemu dziwić, że świat zwraca uwagę na polski antysemityzm ponieważ on istniał i istnieje chociaż nie rozumiem dlaczego? Nie rozumiem też dlaczego jest w Polsce tylu głupich , zacofanych kulturowo ludzi ? 

SPRAWIEDLIWI WŚRÓD NIESPRAWIEDLIWYCH

     To już 50 lat od tragicznego marca 1968 roku. Niektórzy traumę tamtych wydarzeń nosząw sobie cały czas.

     W moim inteligenckim domu na codzień wspominało  się o przedwojennych  sąsiadów, przyjaciół, dalszych kuzynów , kolegów muzyków mojego dziadka (grał przed Wojną w Filharmonii Warszawskiej i w Orkiestrze Polskiego Radia) polskich Żydach lub Polakach pochodzenia żydowskiego. Rozmawiało sie o nich zwyczajnie, ze smutkiem wspominając odejście wielu z nich związane z holokaustem. Niewielu ich przeżyło. Filharmonicy, tuż przed wojną, w samą porę,   wyjechali do Palestyny. Powstały po nich wspomnienia , opowieści, żarty i dowcipy. Również kilka karykatur muzyków, rysowanych przez kolegę dziadka, Ellego Kochańskiego, wiolonczelistę.

     O tych ludziach się opowiadało tak jak o wszystkich innych znajomych, przyjaciołach, czy członkach rodziny, ale nigdy nie mówiło się o ich pochodzeniu bo nieważne było pochodzenie. Zwracało się uwagę na kulturę, obycie. Czasem informacyjnie wspominało się że ktoś był lekarzem, muzykiem  a ktoś inny prawnikiem.

     Tak było po wojnie. Niektórzy potem sie odnaleźli i przez lata byli z moją rodziną w kontakcie. Na przykład koleżanka szkolna mojej mamy, którą  całe życie nazywałam „ciocią Oleńką”. Wojnę wraz z rodzicami i siostrą przeżyła na Kresach. Po wojnie skończyła studia, potem wyjechała z Polski i nigdy nie odważyła się tutaj przyjechać.

     Znane mi drzewo genealogiczne mojej rodziny sięga XVI wieku. Moja polska krew zmieszana jest z krwią irlandzką, rosyjską, niemiecką, zaprawiona krwią żydowską i kto tam jeszcze wie jaką. Nie wiem kto dogonił moje babki, prababki i prapraprababki. Nigdy nie wiadomo. Nie będę nic udowadniała "z całą pewnością" bo zbytnia pewność siebie prowadzi do niechybnej zguby. Jestem więc jakąś mieszanką różnych krwi i mixem genów. Jestem z tego bardzo dumna bo to wszystko składa się na mój wygląd i na moją umysłowość.

     Wydarzenia marcowe dla mnie, wówczas studentki II roku Uniwersytetu Warszawskiego córki i wnuczki Powstańców były prawdziwym szokiem. Owszem miałam koleżanki i przyjaciółki w liceum czy na studiach, ale nigdy nie przyszło mi do głowy, żeby dociekać skąd pochodzą ich rodzice czy dziadkowie czy jakiego są wyznania. Razem chodziłyśmy na prywatki, do kina, na spacery, razem trzęsłyśmy się przed klasówkami czy kolokwiami.  Ja niektórym zazdrościłam burzy czarnych, kręconych włosów, a one moich prostych, brązowych. Nagle zaczęto w nas wmawiać że mamy ich nielubić, nie spotykać się z nimi bo są obcym elementem, który należy wygonić z Polski. Przecież moje koleżanki nawet nie znały ani hebrajskiego ani jidish i nagle im powiedziano, że nie są Polkami tylko Żydówkami. Kimś gorszym, kimś nieporządanym... Mieszkania niektórych z dnia na dzień pustoszały, telefony przestały odpowiadać...

     O holokauście opowiadano mi w domu zawsze. Także o tym, że pomagano dzieciom wymykającym się z Getta po jedzenie, że znajomym coś przemycano w miarę możliwości, przeważnie leki.

    Kiedy dorosłam postanowiłam sobie, że w hołdzie dla znanych i nieznanych ludzi, którzy stracili życie w holokauście będę czytała różne wspomnienia z tym zwiazane żeby, podarować zmarłym trochę serdecznych myśli. Jeżeli gdzieś tam są ...

    Lubię muzykę żydowską, literaturę, obchodzę i święta katolickie i żydowskie , palę często świece... bo święta moich przyjaciół są moimi świętami. Obchodzę też ich święta z moimi sąsiadkami Ukrainkami. Dlaczego nie ?

     Niestety co jakiś czas w Polsce rozbudzana jest fala antysemityzmu co jest przerażające. Najciekawsze jest to, że antysemitami są często głęboko wierzący i praktykujący katolicy, którzy modlą się codziennie do samych Żydów na czele z Jezusem. Niestety przy okazji są po prostu durniami ! Wobec kolejnej fali antysemityzmu mogę być żydówką jak moi przyjaciele! Wcale nie będę się czuła gorsza. Wprost przeciwnie !

          Przyczepianie się do pochodzenia żydowskiego jest dla mnie wstrętne ponad miarę ! Chwalimy się poetami, malarzami, pisarzami, aktorami, dziennikarzami, muzykami, naukowcami, lekarzami . Ogromna ilość ma pochodzenie żydowskie. Kto nie płącze czytajac poezje Juliana Tuwima czy Bolesława Leśmiana? Kto się nie śmieje czytujac dzieciom wiersze Jana Brzechwy czy Juliana Tuwima? Kto nie zachwyca się ksiażeczkami o Kubusiu Puchatku tłumaczonymi prze siostrę Juliana, Irenę Tuwim? Kto nie lubi poezji Antoniego Słonimskiego? Czy wiecie jakie tłumy odwiedzały wystawę obrazów Gierymskiego !?

     Równie dobrze któregoś dnia można tłuc wyrzucać z Polski wszystkich ostrzyżonych do gołej skóry, niebieskookich lub zielonookich, a może wszystkich wytatuowanych?

     Jak każdego roku,  19 kwietnia, razem z wieloma innymi osobami, także z moim synem, będę brała,  po raz kolejny, udział w akcji „Żonkile”, upamiętniającej datę wybuchu Powstania w Getcie warszawskim. 

     Wiem, że Marek Edelman, jeden z powstańców, lekarz, w każdą rocznicę wybuchu tego powstania składał bukiet żonkili pod pomnikiem Bohaterów  Getta Warszawskiego. Kilka dni temu przyjaciele opowiedzieli mi, dlaczego Marek Edelman zawsze przynosił pod pomnik właśnie żonkile. Otóż współpracująca w Getcie z Markiem Edelmanem lekarka o imieniu Alina, rzuciła bukiet żonkili, które otrzymała od kogoś z okazji swoich urodzin,  na ciało zastrzelonego chłopca, małego skrzypka wirtuoza. Bardzo wzruszająca historia.

         Akcja, jak co roku jest reklamowana w mediach, więc ludzie przeważnie wiedzą o co chodzi. Przechodnie w różnym wieku biorą chętnie od nas żonkile, niektórzy uśmiechają się, dziękują. Inni robią srogie miny i do nich nie żeby się nie narazić na niepotrzebne nieprzyjemności.  Szkoda, ale cóż….

    Dwa lata temu  podeszłam do starszego pana, z wyglądu inteligenta, pewnie pamiętającego wojnę. Myślę, że to był jednak przebieraniec, udający inteligenta. Powiedziałam, że to kwiat upamiętniający rocznicę wybuchu Powstania w Getcie. Na co pan oświadczył, że gdyby ten kwiat był na pamiątkę Powstania Warszawskiego to by go przyjął ale tak to nie przyjmie.

    Jakie to smutne, że osoby, z wyglądu zdawałoby się na tak zwanym „poziomie”  tak łatwo szufladkują ludzi. Owszem, mawiało się o arystokratach, ze mają „błękitną krew” ale to było tylko powiedzenie. Zawsze myślałam, że krew zawsze ma kolor czerwony, niezależnie od tego, kto krwawi. Żydzi w Getcie porwali się do czynu zbrojnego z góry skazanego na klęskę, jeszcze bardziej niż Powstanie Warszawskie. Tak jak inni, nie chcieli umierać bez walki. Zresztą wielu Żydów walczyło w różnych czasach w polskim wojsku. Niektórzy z nich, po upadku Powstania w Getcie i  brali też udział w Powstaniu Warszawskim bo chociaż byli Żydami to jednak przede wszystkim czuli się Polakami. Niestety wielu „prawdziwych” Polaków pierwszego sortu nadal jest przekonana, że tylko polska krew przelana w Powstaniu Warszawskim ma kolor czerwony i tylko Ci, co ją przelewali  zasługują na uczczenie ich pamięci. 

    Maki są czerwone, żonkile  żółte a krew zawsze czerwona !